Doelstelling en doelgroep

Doelgroep

De doelgroep van deze interventie bestaat uit jongeren tussen de 12 en 25 jaar die zich eenzaam voelen of moeite hebben met sociale interacties, evenals ouders, vrienden, leraren en andere betrokkenen die direct of indirect te maken hebben met eenzaamheid bij jongeren.

Jongeren vormen de primaire doelgroep, en deze interventie helpt hen om gevoelens van eenzaamheid te herkennen, sociale vaardigheden te verbeteren en zelfvertrouwen op te bouwen.

Daarnaast spelen ouders, vrienden, leraren en coaches een cruciale rol. Zij kunnen de jongeren ondersteunen door actief deel te nemen aan het proces, zoals het stellen van doelen, het geven van feedback en het aanmoedigen van sociale interacties.

Het programma richt zich dus niet alleen op de jongeren zelf, maar ook op hun sociale netwerk, zodat een collectieve inspanning kan bijdragen aan het verminderen van eenzaamheid en het versterken van sociale verbindingen.

Doelstellingen

  • Verminderen van gevoelens van eenzaamheid.
  • Vergroten van sociale vaardigheden en zelfvertrouwen.
  • Aanleren van probleemoplossend denken via Computational Thinking (CT).
  • Bevorderen van actieve coping: jongeren leren in kleine stappen nieuwe verbindingen aan te gaan.

Fase 1: Inzicht krijgen

  • Inzicht krijgen
  • Jongeren leren hun gevoelens van eenzaamheid herkennen door ze te koppelen aan specifieke situaties.
  • Het bewust maken van emoties en gedrag is essentieel voor het oplossen van emotionele problemen (Maes et al., 2021). Door het opdelen van eenzaamheid in concrete situaties kunnen jongeren het probleem beter begrijpen en aanpakken.
  • Voorbeeld : Wanneer voel ik me eenzaam? waar? met wie?).

Fase 2: Patroonherkenning

Jongeren houden bij wanneer en waar hun eenzaamheid het meest optreedt.

Patroonherkenning is een belangrijke stap in probleemoplossing en helpt bij het identificeren van triggers die gevoelens van eenzaamheid versterken (Wing, 2006). Het herkennen van deze patronen maakt het mogelijk om effectief in te grijpen.

  • Bijvoorbeeld (“op schoolpauzes voel ik me het vaakst alleen”).

Fase 3: Belangrijke doelen kiezen

  • De jongeren kiezen zélf welk probleem ze willen aanpakken.
    • Bijvoorbeeld: “Ik wil makkelijker contact maken met klasgenoten.”
    • Autonomie in keuze is cruciaal voor motivatie en het succesvol veranderen van gedrag. Het stellen van persoonlijke doelen verhoogt de effectiviteit van interventies (Ryan & Deci, 2000).

Fase 4: Plan maken

  • Samen met ouders, coaches of leerkrachten maken jongeren een actieplan om sociale vaardigheden te oefenen (bijvoorbeeld iemand uitnodigen voor huiswerk).
  • Het opstellen van kleine, haalbare doelen helpt bij het verbeteren van sociale interacties en zelfvertrouwen (Baumeister & Leary, 1995). Bovendien heeft het werken met begeleiders, zoals ouders of leraren, bewezen positieve invloed op het succes van dergelijke interventies.

Fase 5: Uitproberen en feedback krijgen

  • Jongeren vragen om feedback van ouders, vrienden, coaches of leraren.
  • Feedback is essentieel voor zelfreflectie en verbetering van sociaal gedrag. Positieve bekrachtiging en constructieve feedback helpen bij gedragsverandering (Eccles & Qualter, 2021).

Fase 6: Reflectie en duurzame vaardigheden

  • Jongeren leren evalueren welke stappen goed werkten en welke moeilijker waren.
  • Het proces van zelfreflectie en het evalueren van ervaringen is essentieel voor het versterken van vaardigheden en het aanpassen van strategieën (Maes et al., 2021). Jongeren die hun eigen progressie kunnen volgen, zijn meer gemotiveerd om verder te werken aan sociale vaardigheden.

Bronnen

Baumeister, R. F., & Leary, M. R. (1995). The need to belong: Desire for interpersonal attachments as a fundamental human motivation. Psychological Bulletin, 117(3), 497–529. https://doi.org/10.1037/0033-2909.117.3.497

Eccles, A. M., Qualter, P., Madsen, K. R., & Holstein, B. E. (2021). Loneliness and scholastic self-beliefs among adolescents: A population-based survey. Scandinavian Journal of Educational Research, 67(2), 1–16. https://doi.org/10.1080/00313831.2021.1983865Tandfonline+2

Maes, M., de Vries, S., van de Maat, J. W., & Omlo, J. (2021). Eenzaamheid onder jongeren: Verkenning van de stand van zaken in literatuur, beleid en praktijk. Movisie.

Ryan, R. M., & Deci, E. L. (2000). Self-determination theory and the facilitation of intrinsic motivation, social development, and well-being. American Psychologist, 55(1), 68–78. https://doi.org/10.1037/0003-066X.55.1.68

Wing, L. (2006). Patterns of emotional response: Understanding triggers and behavioral cycles. Cambridge University Press.